Diamantratelslangen zijn reptielen. In Burgers’ Zoo worden naast de ratelslangen nog twee soorten slangen gehouden, namelijk de netpython en de melkslang. Met geen van deze soorten zijn ratelslangen nauwer verwant; want ratelslangen zijn in Burgers’ Zoo de enige vertegenwoordigers van de adders.
Als een ratelslang zich bedreigd voelt, beweegt hij zijn staartpunt tot 50 keer per seconde heen er weer. Hierdoor produceert de slang een kenmerkend ratelend geluid, doordat aan de staartpunt resten van oude vervellingen tegen elkaar wrijven. Deze oude huidrestjes vormen dus de ‘ratel’. Een pasgeboren ratelslang heeft dan ook nog geen ratel, deze ontstaat pas als het dier een paar keer is verveld.
Zoals alle slangen hebben diamantratelslangen een inwendige bevruchting. Om het zaad in het vrouwtje te krijgen, hebben mannelijke slangen een paringsorgaan, bestaande uit twee ‘hemipenissen’. Na de bevruchting houdt het vrouwtje de eieren in haar lijf. Als de jongen uit de eieren komen, verlaten ze ook gelijk het lichaam van de moeder. Deze slangen lijken dus levendbarend te zijn, omdat de jongen zo uit het lichaam van de moeder komen, maar eigenlijk zaten ze dus al die tijd in de eihuiden als omhulsel. Per keer krijgt een ratelslang tot 20 jongen.
Diamantratelslangen zijn fantastisch aangepast om in het donker te jagen. Met de tong kan de slang haar prooidieren via een speciaal reukorgaan in het gehemelte (het ‘orgaan van Jacobson’) heel goed ruiken. Bovendien beschikt ze over speciaal zintuig in de bovenkaak waarmee ze infraroodstraling kan waarnemen en zodoende warmbloedige prooidieren juist ’s nachts makkelijk kan opsporen.
Diamantratelslangen zijn als soort niet bedreigd. Ze zijn echter als gifslangen ook niet bepaald geliefd bij de bevolking. In sommige regio’s in het zuiden van de Verenigde Staten worden jaarlijks festivals gehouden, waarbij honderden van deze slangen worden gedood. Een ratelslang is weliswaar giftig, maar zal niet zomaar een mens aanvallen; dat doet ze alleen maar als ze zich in het nauw voelt gedreven.
In Burgers’ Desert ziet het verblijf uit als de verlaten kamp van goudzoekers of kolonisten. In dit verblijf is ook een prachtig doorkijkje naar de pekari’s, de buren van de ratelslangen in onze Desert.
Voor de verzorging van deze gifslangen gelden speciale veiligheidsprotocollen. De ratelslangen zijn gewend om uit het grote verblijf naar separatieverblijven achter de schermen te kruipen, waar ze worden gevoerd. Pas dan, als de dieren het verblijf hebben verlaten, beginnen de verzorgers met het schoonmaken van het verblijf. Om te voorkomen dat onze verzorgers op een zekere dag door een boel pasgeboren, jonge maar al giftige ratelslangetjes worden verrast, houden we in Burgers’ Zoo alleen mannetjes ratelslangen.
