Roodkapje

Wolven hebben bij velen een slechte naam. Onterecht, want deze prachtige dieren zijn voor ons, mensen niet gevaarlijk. Onderzoekers hebben zonder enige bescherming tussen hen in geleefd waarbij ze al snel concludeerden dat wij absoluut niet tot de prooidieren van wolven horen.

Toch zijn er talloze verhalen waarin de wolf als een bloeddorstig en verscheurend dier wordt afgeschilderd. Generaties kinderen (daar hoor ik zelf ook bij) zijn opgegroeid met de argeloze Roodkapje, die aan de wolf, die zojuist haar grootmoeder had opgegeten vroeg: "grootmoeder, wat heb je een grote oren....!", " Dat is om jou beter te kunnen horen." U kent het verhaal vast wel.

Ook het bekende liedje van drs. P. heeft niet aan een vriendelijker beeld over wolven bijgedragen.

Dus is het niet zo gek, dat toen het eerste wolvenverblijf in onze dierentuin werd gebouwd Roodkapje er ook bij werd gehaald.

Op de hoek van paden net voorbij het verzorgingscentrum, tegenover waar nu de pelikanen zitten, werd dat eerste wolvenverblijf al in 1932 ingericht, en het huisje van grootmoeder, met Roodkapje voor de deur, werd erbij gebouwd. Als je goed keek kon je de wolf met grootmoeders slaapmuts op, achter het raampje zien zitten!

Voor dat huisje werd een stuk - nou ja, een klein stukje - terrein afgerasterd en daar kregen een paar wolven een plekje.

Griezelend verzamelden de bezoekers zich voor het gaas om deze 'gevaarlijke dieren' in hun verblijf te kunnen zien rondlopen!

In onze tijd zou je er natuurlijk niet over denken om wolven in zo'n klein afgerasterd verblijfje onder te brengen, en dus verhuisden de wolven in september 1973 naar een groot en modern wolvenveld, met een oppervlakte van een kwart hectare, dat ongeveer op de plaats lag waar nu het pad tussen de Bush en Desert doorloopt.

Vanwege de bouw van de Bush moesten de wolven in de jaren tachtig ook van die plek verhuizen en werd een nieuw verblijf gebouwd op de plaats waar het nu nog is, tegenover de gorilla's.

Maar het huisje van grootmoeder, met Roodkapje voor de deur, zijn er nog. Ze staan nog steeds, als een herinnering aan voorbije tijden, op de plek waar ze jaren geleden werden gebouwd!