Dit is eigenlijk een verhaal over de liefde, de liefde voor een vogel. Dit is ook een verhaal over volharding en doorzettingsvermogen. Maar het is toch vooral het verhaal over een vrouw die zich al vele jaren inzet om de kobaltblauwe hyacintara, de grootste papegaai in de wereld, van uitsterven af te houden.
Mevrouw Neiva Guedes raakte zo onder de indruk van hyacintara’s (de grootste papegaaiensoort ter wereld) in Brazilië, dat ze besloot haar leven te wijden aan de instandhouding van deze prachtige vogelsoort. En met succes, want dankzij de jarenlange inspanningen van Neiva Guedes neemt het aantal hyacintara’s in het wild weer gestaag toe.
Als blijk van waardering voor haar doorzettingsvermogen heeft Stichting de Gouden Ark, opgericht door Z.K.H. Prins Bernhard, haar dit jaar een onderscheiding gegeven, die zij recent dan ook in Nederland in ontvangst heeft genomen.
Toen aan het einde van de jaren tachtig biologie studente Neiva Guedes een tocht maakte in het Braziliaanse natuurgebied Pantanal zag zij een groep hyacintara’s landen op een dode boom. Haar Professor die de excursie begeleidde vertelde dat het zeer waarschijnlijk was dat deze soort zou uitsterven binnen 50 jaar. Zij besloot op dat moment dat dat niet mocht gebeuren en begon plannen te maken om het te voorkomen. Ze leerde hoe ze in bomen moest klimmen om jongen te kunnen voorzien van een ring en na een aantal jaren ploeteren begon ze in 1990 een onderzoeksproject om de hyacintara van uitsterven te redden in het Pantanal natuurgebied in Brazilië. Binnen 10 jaar had ze haar eerste grote succes geboekt en verdubbelde het aantal hyacintara’s in haar onderzoeksgebied van 1500 naar 3000. De schatting is dat er nog maar 6500 vogels in het wild voorkomen en dat laat gelijk zien wat een enorm succes deze vrouw heeft geboekt. De boeren in het gebied hebben haar dan ook de geuzennaam ‘Warrior for the hyacinth’ (oorlogsstrijder voor de hyacintara) gegeven en die naam kan ze dan ook met trots dragen.
Hyacinthara’s zijn prachtige blauwe papagaaien met een helgele kring rond de ogen. Ze worden liefst één meter groot en hebben een spanwijdte van anderhalve meter. Omdat ze zo zeldzaam zijn, hebben Europese dierentuinen een fokprogramma opgezet, waaraan Burgers’ Zoo al vele jaren meedoet. In de fazanterie is een koppel te bewonderen. Enige maanden geleden is de man van het koppel geruild met de dierentuin van Jeruzalem omdat we een broer-zus koppel hadden. Het klikt erg goed tussen de nieuwe man en de vrouw die al in Burgers’ Zoo was. In het voorjaar van 2004 werd er dan gelijk ook al een eerste ei gelegd en zagen we de vrouw nog weinig uit de nestkast komen. Helaas kwam het jong dood uit het ei, maar we hebben goede hoop dat ze volgend jaar weer gaan broeden en dan succesvoller zullen zijn, zodat we deze soort op een goede en verantwoorde manier in dierentuinen kunnen blijven houden en laten zien.
Indrukwekkende draken, eenhoorns, centauren, boomnimfen, sfinxen, zeemeerminnen en talloze andere be…
5 september 2024
Stichting Future For Nature (FFN), gevestigd in Burgers’ Zoo, zet zich in voor het belang van natuur…
3 september 2024
Vanaf de oprichting van de Europese Dierentuinvereniging EAZA is Burgers’ Zoo al lid van deze organi…
2 september 2024