Een koning zonder troon

Veel vaste bezoekers zullen inmiddels wel mee hebben gekregen dat er een jonge koningsgier bij ons uit het ei is gekomen. Hij of zij heeft prominent in vele kranten gestaan en heeft als jonge ster ook al een rol gespeeld op TV. "Zo bijzonder is een jonge koningsgier toch niet?", zult u denken. Maar zo simpel ligt het niet!

Europees verbond

Binnen de Europese dierentuinen houdt Burgers’ Zoo al vele jaren het stamboek bij van deze prachtige soort. Dat betekent dat we alle koningsgieren weten te zitten in Europa, aanbevelingen doen voor koppeltjes die gevormd moeten worden en plekken zoeken waar jonge vogels geplaatst moeten worden. In Europa hebben 35 dierentuinen ongeveer 85 koningsgieren. Maar met de fok wil het niet altijd vlotten. Veel koppels voeden hun eigen jongen niet op en dan wordt er besloten om het dier met de hand op te voeden. In het geval van koningsgieren niet altijd de beste keuze, omdat deze soort zich erg kan inprenten op mensen, waardoor hij of zij later geen natuurlijk gedrag vertoont.

Toch handopfok

Waarom hebben we dan toch gekozen om dit dier met de hand groot te krijgen? We voelden ons min of meer gedwongen, om eerlijk te zijn. Door de entingen voor de vogelgriep was ons koppel koningsgieren dusdanig verstoord dat ze hun ei hebben verlaten. Omdat ze eigenlijk al jaar in, jaar uit, bevruchte eieren leggen en ook zelf hun jongen groot brengen, hadden we het vermoeden dat het ei bevrucht zou zijn. Dus hebben we het in de broedmachine uitgebroed.

Ik ben een koningsgier

Om ervoor te zorgen dat het jong zich niet teveel zou inprenten op mensen werd er voor gezorgd dat het jong zoveel mogelijk zicht zou hebben op een koningsgier. In het begin was dat een opgezet exemplaar dat altijd naast de couveuse stond. Zodra het jong zichzelf redelijk op temperatuur kon houden werd het in een stalen kooitje bij de ouders gezet. Via een camera konden we op afstand in de gaten houden hoe de ouders daarop reageerden. Dat leek allemaal voorspoedig te gaan. De ouders waren nieuwsgierig en het jong bedelde in de richting van de volwassen dieren.

Terug naar de ouders?

Op een gegeven moment hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben we het jong bij de ouders gezet zonder de bescherming van de stalen kooi. Uiteraard keken we vol spanning op afstand mee. Al vrij snel werd duidelijk dat de situatie helemaal veranderd was. Het vrouwtje zag het jong niet als haar eigen jong, maar eerder als een prooi. Net op tijd konden we ingrijpen en hebben we het jong verwijderd, dat al enige wondjes had opgelopen, die onze dierenarts moest hechten. Niets ernstigs overigens, want na twee weken konden we die al weer verwijderen en was er geen blijvende schade zichtbaar.

Tot slot

Al met al misschien niet de uitkomst waar we op hadden gehoopt. Op dit moment is het jong al weer een stuk groter en gaat hij / zij nog steeds regelmatig bij de ouders op bezoek, zodat hopelijk in ieder geval de inprenting goed zal plaatsvinden.