Een veelzijdig ‘zwijntje’

In dit artikel stellen we een diersoort uit Noord-Belize aan u voor. In die regio onderhoudt Burgers’ Zoo namelijk al meer dan 25 jaar een groot natuurgebied met tropisch bos, lagunes en mangroves. Vandaag vertellen wij over de halsbandpekari’s. Deze hoefdieren bewonen in Burgers’ Zoo tenslotte een verblijf in de Desert, dat een woestijngebied in Noord-Amerika voorstelt. Toch klopt het, want pekari’s zijn ecologisch gezien van alle markten thuis!

In dit artikel stellen we een diersoort uit Noord-Belize aan u voor. In die regio onderhoudt Burgers’ Zoo namelijk al meer dan 25 jaar een groot natuurgebied met tropisch bos, lagunes en mangroves. Vandaag vertellen wij over de halsbandpekari’s. Deze hoefdieren bewonen in Burgers’ Zoo tenslotte een verblijf in de Desert, dat een woestijngebied in Noord-Amerika voorstelt. Toch klopt het, want pekari’s zijn ecologisch gezien van alle markten thuis!

Aan de wandel

In de oorspronkelijke fauna van Zuid-Amerika kwamen geen hoefdieren voor; pekari’s ontwikkelden zich in het huidige Noord-Amerika. Ongeveer drie miljoen jaar geleden ontstond door continentale drift een landbrug tussen Noord- en Zuid-Amerika, en daarmee werd ook Centraal-Amerika een feit. Daarna gingen diverse diersoorten hun leefgebied uitbreiden. Opossums en gordeldieren trokken vanuit Zuid-Amerika noordwaarts en zijn nu ook in de zuidelijke staten van de VS te vinden. Onder andere katachtigen en hoefdieren daarentegen migreerden vanuit het noorden naar het zuiden. En vandaag de dag is het verspreidingsgebied van de halsbandpekari in Midden- en Zuid-Amerika beduidend groter dan in Noord-Amerika!

Gemakkelijk aanpassen

De halsbandpekari kan zich vrij gemakkelijk aan verschillende habitats aanpassen. In de droge woestijn rusten pekarigroepen overdag in de schaduw, liefst bij een drooggevallen rivier waar het net een beetje koeler is. Tijdens de warme zomers zijn ze in de woestijn bijna uitsluitend ’s nachts actief. In deze omgeving eten ze vooral vegetarisch voedsel en dan met name schijfcactussen. Wat meer in het zuiden, in de Midden-Amerikaanse loofbossen zijn ze ook aan het einde van de dagen  in de schemer wel eens te zien. Hun dieet is hier breder, naast plantenwortels en knollen eten ze ook paddenstoelen, aas en noten. Het lijkt erop dat halsbandpekari’s in het tropisch regenwoud van Zuid-Amerika meer alleseters zijn. Onderzoek wijst uit dat ze in vochtige bossen ook graag vruchten, vogeleieren en kleine dieren eten. Niet alleen qua voedselspectrum zijn het flexibele dieren. Door hun zeer sociale gedrag en hun vermogen tot samenwerken, redden ze zich ook in gebieden met veel potentiële vijanden. Het is dan ook niet heel verwonderlijk dat de sterke halsbandpekari door zijn grote verspreidingsgebied en goed aanpassingsvermogen gelukkig geen bedreigde diersoort is. 

Geen gewoon varken

Pekari’s zijn evenhoevigen die qua uiterlijk best veel op wilde zwijnen lijken, maar ze hebben afwijkende kenmerken zoals een andere bouw van hun kiezen en hun maag. Daarom worden ze in een eigen familie geplaatst. Pekari’s zijn geen herkauwers, maar hun maag bestaat uit drie kamers. De maag is relatief klein. Ondanks het kleine volume helpen nuttige bacteriën in de maag de pekari bij de vertering van vezelrijk voedsel. Daarnaast wordt een rol in het onschadelijk maken van oxaalzuur in de voeding verondersteld. Oxaalzuur zit in veel noten en diverse groene planten en een teveel aan oxaalzuur zou problemen aan de nieren kunnen veroorzaken.