Op zoek naar een haai

Het is alweer even geleden dat er een nieuwe haaiensoort in de Ocean is binnengekomen. Maar sinds kort zwemt een stel Japanse bakerhaaien in de lagune. Een soort die niet eenvoudig te vinden is in het bassin door zijn goede camouflage.

Op zoek naar informatie

Een jaar geleden was ik op zoek naar informatie bij collega-aquaria over hoe je tapijthaaien moet houden. Dit om te onderzoeken of dit type haai geschikt is om ze in de toekomst te gaan houden. In ZIMS, een internationaal registratiesysteem van dieren in dierentuinen, was terug te vinden waar verschillende tapijthaaien in Europese aquaria zwommen. Na wat mailverkeer kwam niet alleen informatie terug over de verzorging van dit bijzondere type haai, maar kregen we ook de mogelijkheid om een koppel Japanse bakerhaaien uit Leipzig te krijgen. Een bijzondere kans. Het aquarium in de dierentuin van Leipzig (Duitsland) wordt momenteel verbouwd. Daarom moesten alle dieren verhuizen. Een aantal dieren is door ons opgehaald. Zo is er naast de Japanse bakerhaaien ook een volwassen blauwgele reuzenbaars overgekomen die nu in het haaienbassin zwemt samen met de gevlekte reuzentandbaars. 

Japanse bakerhaai

Er zijn twaalf soorten bakerhaaien. De Japanse bakerhaai is een van de kleinere soorten die kan uitgroeien tot ruim een meter lengte. De naam Japanse bakerhaai betekent niet dat hij alleen in Japan voorkomt. Deze soort kun je vinden van Japan tot de Filippijnen. In het Engels wordt hij wobbegong genoemd. Een bizarre naam, maar dit komt uit de taal van de Australische Aboriginals en betekent vrij vertaald ‘ruige baard’. En dat verwijst weer naar de franjes onder aan de kop. Deze franjes versterken het camouflage-effect van deze dieren. Dankzij die camouflage kunnen bakerhaaien ongemerkt een overzwemmende vis uit het water plukken.

Hekwerk

De dieren zijn eerst twee maanden in quarantaine gehouden om te kijken of ze niet ziek waren of werden en om ze te leren eten van een voertang. Daarna zijn ze een tijdje achter een hek geplaatst bij het strandje van de lagune. De bedoeling is om zo de dieren te leren dat het strand hun voerplek wordt. Zo is dat destijds ook bij de gitaarroggen gedaan. Het mannetje gitaarrog wordt al jaren vanaf het strandje gevoerd, alleen het vrouwtje is wat hardleers en weet de weg naar het strand niet altijd te vinden. Zij wordt dan nog wel eens bijgevoerd door duikers. De gitaarroggen zijn ook achter het hek geplaatst, omdat ze anders niet meer bij het strand kunnen komen. Het zal nog wel even duren voordat de schuwe haaien geleerd hebben om uit de hand te eten op het strand. Als dat gelukt is, zal het hekwerk worden verwijderd en is het aan u om het dier te vinden.