Zorgzame vaders

Een opmerkelijke vader: het zeepaardje Zeepaardjes zijn opmerkelijke vaders: zij worden ‘zwanger’!

Zoveel verschillende kinderen als er zijn, zoveel verschillende vaders! Tja, de ene vader is nu eenmaal de andere niet. Sommige vaders willen graag continu precies weten wat hun kinderen aan het doen zijn, terwijl andere vaders liever van een afstandje een oogje in het zeil houden. En is je vader juist altijd heel rustig en kalm, of heb je een vader die soms flink uit zijn slof kan schieten en bijvoorbeeld heel enthousiast opspringt om luidkeels te juichen als Oranje scoort?

Doe mee met de Burgers' Zoo Familiequiz!

Op dinsdag 21 april om 10.00 uur houden we via Facebook Live Video een quiz met twintig vragen over de artikelen over 'Ouders in het dierenrijk'. Met Kahoot! kunnen jullie thuis deelnemen en een fantastische prijs winnen: een gratis bezoek voor vijf personen aan Burgers’ Zoo (zodra we weer open mogen gaan uiteraard) met een exclusief kijkje achter de schermen bij de neushoorns!

Meer informatie

Een opmerkelijke vader: het zeepaardje

Zeepaardjes zijn opmerkelijke vaders: zij worden ‘zwanger’! Of eigenlijk: ze dragen de bevruchte eitjes in een speciale broedbuidel op hun buik mee, tot ze uitkomen! Maar hoe komt het mannetje aan de bevruchte eitjes in zijn broedbuidel? Zeepaardjes voeren een soort paringsdans met elkaar uit, waarbij ze vaak ook van kleur veranderen. Wanneer een mannetje en een vrouwtje vervolgens met hun staarten in elkaar verstrengeld zijn, brengt het vrouwtje telkens kleine hoeveelheden eieren over naar de broedbuidel van het mannetje. Daar, in die buidel, voegt het mannetje zijn zaadjes toe en bevrucht zo de eieren. De komende dagen – en dat kan wel twaalf dagen lang zijn! - zwemt het mannetje met 150 tot 2000 eieren rond. Die eieren zijn gelukkig piepklein. Elk eitje bevat een klein beetje dooier. Dus voor voedsel voor de ongeboren jongen hoeft papa niet te zorgen. Zodra de miniatuurzeepaardjes zich in de buidel hebben ontwikkeld, brengt de vader de jongen ter wereld. Hij stoot ze uit de broedbuidel. Daarna kijkt hij niet meer naar zijn jongen om. Er zijn maar héél weinig dieren, waar de vader alleen voor zijn ongeboren jongen zorgt!

Nog meer bijzonder zorgzame vaders…

Onder de kikkers en padden is er een aantal soorten, waarbij de vaders zich bijzonder uitsloven voor hun kroost. De schilderskikker bijvoorbeeld is een kleurrijk, klein pijlgifkikkertje uit Zuid-Amerika. Het is de taak van het mannetje om de plek waar het vrouwtje de eieren gaat leggen, voor te bereiden: dat betekent concreet op de vochtige oerwoudbodem een stukje ‘opruimen’ en mooi vochtig maken. Zodra de eitjes gelegd zijn, gaat het vrouwtje ervandoor. Het mannetje daarentegen gaat zo’n twee weken lang nooit verder weg dan één meter van het legsel. Hij bewaakt de eitjes en plast er regelmatig overheen. Dat laatste klinkt misschien vies, maar de vloeistof die de kikker daarbij afscheidt, houdt schimmels tegen. ’t Is dus extra bescherming voor de zich ontwikkelende eitjes en het houdt ze mooi vochtig. Als de kikkervisjes uit de eierschil komen, kruipen ze bij papa op de rug. Hij draagt ze naar een klein waterpartijtje, waar de kikkervisjes kunnen zwemmen, eten en groeien. Zijn taak zit erop! 

Ook in Nederland heb je een amfibieënsoort met zulke begane vaders: de vroedmeesterpad. Bij deze padden worden de eisnoeren niet in het water geplaatst, maar het mannetje wikkelt zo’n snoer met bevruchte eitjes rond zijn achterpoten. Als hij dat een beetje handig doet, heeft hij aan het eind een soort eipakketje op zijn padden-billen. Dat draagt hij maar liefst drie tot zeven weken met zich mee, tot het mannetje het water opzoekt, waar zijn kikkervisjes uitkomen. Door de ongeboren kleintjes met zich mee te sjouwen in plaats van de eitjes in het water achter te laten, is de overlevingskans een stuk groter!