Jojoba

’s Winters is het in de Desert lang niet zo fleurig als in het voorjaar en de zomer. Het is er koel en kurkdroog. Veel boompjes en struiken laten hun blad vallen om niet helemaal te verdrogen door te veel verdamping via de bladeren. Maar niet alle planten hebben dat probleem.

Sommige weten die verdamping te beperken door hun bladeren te voorzien van een waterdichte waslaag waardoor er niet alleen geen water verloren gaat, maar waardoor dieren dat blad ook niet zo lekker vinden. En dat komt goed van pas als je één van de weinige planten bent die op een gegeven moment nog blad hebben. De jojoba is zo’n struik die het hele jaar groen blijft en toch met heel weinig water toe kan. De naam wordt in Amerika uitgesproken als 'hohóba'.

Jojoba is een bekende naam in de wereld van de cosmetica. Het zit in veel oliën en zalfjes en helpt de huid. Maar wat is het nou precies? Wel, het is de olie die gewonnen wordt uit de zaden van die struik. En die zijn heel klein. Ze zitten in groene vruchtjes ter grootte van een eikel die na de bloei verschijnen bij de vrouwelijke planten. Er is heel wat voor nodig om er een flesje olie van te maken, maar het is wel de moeite waard want het is een heel bijzondere olie. Men heeft zelfs wel eens beweerd dat deze woestijnplant de potvis zou kunnen redden! Een beetje raar dat een woestijnplant een zeezoogdier zou redden, maar dat zit hem dus in die olie die chemisch sterk lijkt op de potvisolie en die een uitstekend smeervermogen heeft en niet snel ranzig wordt.

Degenen die er handel in zagen, hebben dus hele plantages opgezet en ook dat is eigenlijk weer vreemd, want deze bevinden zich dus in woestijngebieden. Wie legt er nou plantages aan in een woestijn? Maar met de jojobastruik loont dat. In Israël bijvoorbeeld wordt de plant volop verbouwd.

De wetenschappelijke naam is Simmondsia chinensis. Dus komt hij eigenlijk uit China denk je dan. Maar dat is niet waar. Ook dat is dus weer vreemd, want hij komt oorspronkelijk toch echt uit het zuidwesten van de Verenigde Staten en hoort dus ook echt in onze Desert waar hij intussen langzaam is uitgegroeid tot zo’n twee meter hoog (bijvoorbeeld bij de ingang van de kitvossentunnel). Hij hoort in de familie van de buxus-achtigen. Als u een tuin heeft met een buxushaagje of struik, weet u dat de bloemen niet echt spectaculair zijn. Ze zijn amper te vinden; zo ook bij de Jojoba maar dat ze belangrijk zijn, staat vast. U weet nu waarom.