Olifantsoor

Dat is nou weer eens een plantennaam die je kunt onthouden! Zelfs als je hem niet kent, zie je hem eigenlijk direct al voor je: lappen van bladeren die hangen te wapperen in de wind. Dat staat wel vast. De rest wordt gokken. Een probleempje met zulke namen is dat mensen allerlei verschillende soorten met zo’n verschijning allemaal olifantsoor gaan noemen. Er is zelfs een tropische zeeanemoon die olifantsoor wordt genoemd!

Drup-oren

Olifantsoren (de plantaardige) horen thuis in de familie van aronskelkachtigen. Ze zijn dus familie van bijvoorbeeld bekende kamerplanten als de gatenplant, de Dieffenbachia en Philodendron. Er zijn grote en kleine soorten en de kleintjes worden zelfs als kamerplant aangeboden. Niet overal zullen ze er ’s winters goed bij staan, want ze moeten eigenlijk warm blijven (boven de 15 graden) en in een vochtige, niet natte omgeving staan. Ze kunnen hun omgeving overigens wel behoorlijk nat maken, want ze vormen vaak druppels aan de bladrand. Dat doen wel meer planten, zoals vlijtigeliesjes. Ze hebben er speciale orgaantjes voor en biologen noemen dat proces: guttatie (= druppelvorming). Het water dat vanuit de wortels omhoog geperst wordt en niet verdampt, komt als druppels tevoorschijn.

Groene  reuzen

In de Bush hebben we enkele grotere soorten. Ze staan in het ‘Aziatische deel’ van de Bush (het dichtst bij de ingang), want alle olifantsoren komen uit Zuid- en Zuidoost-Azië. De bladeren van die planten zijn echt enorm. Bij Alocasia macrorhiza die helemaal rechts in het hoekje groeit, worden ze soms bijna twee meter op stelen van meer dan een meter. Deze soort groeit wél op natte plekken en heeft veel licht nodig. In de winter worden de bladeren dan ook lang zo groot niet. Maar desondanks blijven het formidabele planten.

Opgepast!

Ze vormen rechtopgaande stammetjes, maar ook liggende wortelstokken. Dat zijn eigenlijk horizontale stammetjes. Die wortelstokken en stammen zijn ook weer enorm: vooral wat betreft hun dikte van soms twintig centimeter. En dat vind je terug in de naamgeving: macrorhiza betekent grote wortel(stok). Die stammetjes zijn ook interessant vanwege het zetmeel dat er in zit. Dat is licht verteerbaar, maar… niet zomaar eetbaar. Overal in de plant zitten namelijk scherpe kristallen waar oxaalzuur in zit. Die kristallen kunnen lelijke ontstekingen veroorzaken in bijvoorbeeld je mond of slokdarm, maar gelukkig kunnen ze tamelijk eenvoudig door bijvoorbeeld koken worden afgebroken.

Pakketjes

Als er nieuwe bladeren worden gevormd, komen die eerst in opgerolde vorm tevoorschijn. Het lijkt dan net een langwerpig groen pakketje dat rechtop naar boven groeit. Die indruk wordt nog versterkt doordat de stevige bladnerven al duidelijk zichtbaar zijn en min of meer spiraalsgewijs rond het geheel verlopen. Dit heeft een kind wel eens de uitroep ontlokt: “Kijk daar… ze hebben het touwtje er nog niet afgehaald!”.