In 1991...

Af en toe realiseer je je, dat ook in de dierentuinwereld ontwikkelingen soms heel snel gaan. Dat bedacht ik me, toen we dit jubileumnummer aan 't voorbereiden waren.

Neem nou onze eigen dierentuin. Hoe zag het er uit in 1991, hadden we toen al een Bush? Een Desert? En werd de nieuwe ingang al gebruikt?

Op de oude plattegrond uit dat jaar kunt u zien dat de Bush er al was, en de nieuwe ingang werd gebruikt, maar met de bouw van de Deserthal was nog net niet begonnen en op de plaats waar u nu temidden van de woestijnplanten een kopje koffie zit te drinken liepen toen ijsberen. De olifanten woonden op de plek waar nu stokstaartjes lekker in de voorjaarszon zitten en het wolventerrein was nog op de oude plaats, waar nu olifanten lopen.

De Amazonetentoonstelling, direct naast de ingang van de Bush, was net geopend en in de Bush zelf werden de eerste kalongs losgelaten.

In de Safari reed nog de Safaritrein en dus was ook de instapplaats achter het Bushrestaurant nog volop in bedrijf. Op drukke dagen betekende dat vaak: lang wachten, en dan met de trein juist doorrijden op een plek waar je best nog even rustig had willen kijken. Maar het zou nog enkele jaren duren voordat de Safaribrug gebouwd werd.

Bouw van de Desert

De dierentuin stond aan de vooravond van een geweldige bouwactiviteit, want om de Deserthal te kunnen bouwen was het nodig de ijsberenkuil, de oude leeuwenterrassen, de tijgerkuil en de verblijven van zeeleeuwen, hyena's, poolvossen en pekari's af te breken. Degenen onder u die ook tien jaar geleden al geregeld in de dierentuin kwamen zullen zich vast wel herinneren hoe toen het pad langs de leeuwenterrassen een van de hoogste punten van de dierentuin was, hoe je soms de zeeleeuwenman in de hele tuin kon horen roepen en zullen weinig moeite hebben zich de lucht (zeg maar stank) van de poolvossen te herinneren. Dieren, die de gewoonte hebben hun territorium nogal opvallend met hun geur aan te geven.

Omdat in die oude verblijven heel veel beton verwerkt was, werd het dat jaar een flink karwei ze weg te breken. Het leverde grote bergen betonbrokken op, die tijdelijk in de Safari werden opgeslagen om later, bij de bouw van de Desert, daar, onder andere in de achterwand van de hal, weer gebruikt te worden.

De apenkuil, waar jarenlang een groep mantelbavianen woonde, was er nog en aan de andere kant van wat nu de Desert is, werd het verblijf van de bongo's bewoond door giraffen.

En in 1991 hadden we nog Przewalskipaarden. Deze hadden een verblijf waar u nu lama's kunt zien. Het bizonveld was in tweeën gedeeld, waarbij het gedeelte het dichtst bij de mangrovehal werd bewoond door de wisenten, de 'Europese neven' van bizons. Eigenlijk zijn er in de afgelopen tien jaar ontzettend veel dingen veranderd. De manenschapen beklommen nog hun rots tegenover de mangrovehal en daarnaast bestond nog het oudste Nederlandse berenverblijf. De laatste bewoners waren, voordat het gesloopt werd, zwarte beren.

Verblijven groter, aantal soorten kleiner

Vooral in dat oude deel van de dierentuin waren veel verblijven nog kleiner dan nu. In de afgelopen tien jaar zijn hekken die verblijven opsplitsten verdwenen, en dat betekent dat u dus minder diersoorten ziet dan vroeger. Het belangrijkste is natuurlijk dat de dieren nu door hun grotere buitenverblijven veel beter gehuisvest zijn. Het is een voortschrijdende ontwikkeling in de dierentuinwereld. Een ontwikkeling die al vlak na de Tweede Wereldoorlog begon en die van de vaak 'postzegelverzameling-achtige' dierencollecties leidde naar de eco-displays zoals we die nu bij ons kennen. Er dat deze ontwikkeling naar grotere verblijven zich ook in het oude gedeelte van de dierentuin doorzet hebt u vast al gezien aan de bouwactiviteiten bij de panters en de rendieren.

Er waren tien jaar geleden nog wel meer dingen anders. De toegangsprijs bijvoorbeeld. Voor f 10.- kon je de dierentuin in, en het bezoekersaantal was ruwweg de helft van wat nu jaarlijks onze tuin bezoekt.

Allemaal veranderingen ten goede dus? Jazeker, al zijn er door alle veranderingen diersoorten verdwenen die we graag hadden willen houden en die bij onze bezoekers erg populair waren, zoals de ijsberen en mantelbavianen. Maar, en dat bent u hoop ik, met ons eens, we hebben er veel voor terug gekregen!