Wie op Afrika-vakantie in korte tijd veel grote dieren wil zien, doet er goed aan om niet naar het regenwoud te reizen, maar naar de savanne!
Wie op Afrika-vakantie in korte tijd veel grote dieren wil zien, doet er goed aan om niet naar het regenwoud te reizen, maar naar de savanne! Dit leefgebied met zijn vruchtbare grasland is het thuis van veel soorten hoefdieren die vaak ook nog eens in grote kuddes optrekken. Makkelijk te spotten dus! Maar hoe leven al deze soorten die toch allemaal planten eten, zo vreedzaam naast elkaar? En uiteraard trekt zo’n concentratie aan potentiële prooidieren ook vleeseters aan. Welke verdedigingsmechanismen hebben de hoefdieren ontwikkeld? Een paar voorbeelden van de soorten in Burgers’ Safari!
Hoe de giraffes voedselconcurrenten ontlopen, is zeer voor de hand liggend. Door hun grote hoogte zijn ze in staat om bladeren te eten die voor andere dieren onbereikbaar zijn. Per dag verorbert een giraffe in de natuur ongeveer vijfendertig kilo blad. De grotere giraffehengsten eten in het open savannelandschap meestal met hun nek helemaal recht aan de weinige hoge bomen, de kleinere vrouwtjes met wat schuin gehouden nek aan de lagere bomen en grote struiken. Zo voorkomen giraffes ook tussen de seksen mogelijke voedselconcurrentie. Door hun grootte hebben volwassen giraffes niet veel vijanden te vrezen. Toch zijn het voorzichtige en altijd alerte dieren. Kleinere antilopensoorten lijken zich soms op het gedrag van giraffes te oriënteren. Staart een giraffe gespannen in een bepaalde richting? Dan zou daar wel eens een bedreiging op de loer kunnen liggen!
De kleine dikdiks op hun potloodpootjes zoeken heel graag dekking in gras of struikgewas. Als het gras hun boven het hoofd groeit, zoeken ze een andere plek om te verblijven. Want zonder overzicht voelen ze zich niet veilig. Qua voeding eten deze kleine antilopen vruchten, bessen, scheuten en blad. Met hun smalle hoofdje en hun bewegelijke, bijna een beetje slurfachtig verlengde bovenlip kunnen ze ook blaadjes één voor één uit opgroeiende stekelige acacia’s plukken. In Burgers’ Zoo zou deze soort op de grote vlakte een beetje in het niet vallen. De dikdiks bewonen daarom een eigen verblijf dichtbij het wandelpad.
De meeste hoefdieren op de Oost-Afrikaanse savanne voeden zich met gras. Gelukkig is dat er in grote hoeveelheiden, tenminste zolang er voldoende regen valt. De zebra’s beschikken als paardachtigen over zeer efficiënte snijtanden in boven- en onderkaak. Zij bijten het liefst de bovenste stukjes van lange grassen af. Daarna komen de gnoes aan de beurt. Hun voorkeur gaat juist uit naar het kortere gras.
Zodra er een aantal dagen geen regen valt en de groei van het gras afneemt, gaan zebra’s en gnoes trekken. De trekroutes en –tijden lijken niet een aangeboren en vast patroon te volgen, maar zijn vermoedelijk eerder afgestemd op de heersende voedselsituatie. Wetenschappers denken met name van gnoes dat ze aan wolkenformaties kunnen zien waar regen valt. Vermoedelijk kunnen deze dieren ook donder van verre horen en zelfs water over grote afstanden ruiken. Als het niet echt nodig is, dan trekken gnoes niet. Lang niet alle populaties witbaardgnoes gaan in Afrika elk jaar aan de wandel, dus hebben de Arnhemse gnoes ook geen trekbehoefte in een bepaalde tijd van het jaar.
Thomsongazelles zijn naast witbaardgnoes en Grantzebra’s de derde hoefdiersoort die jaarlijks in de Masai Mara en Serengeti op grote trek gaat. Zij prefereren in het nattere seizoen kort gras. Ze volgen dus de andere trekkende dieren, die eerst de langere grassen hebben ‘ingekort’. In het drogere seizoen, als goede kwaliteit gras schaars wordt, dan stappen deze gazelles over op kruiden en bladeren. Wat ze ook eten, ze moeten altijd alert zijn. Als middelgrote antilopen zijn ze de favoriete prooi van de cheeta, de beste sprinter onder de zoogdieren. De cheeta is weliswaar sneller, de thomsongazelle heeft een betere conditie. Dus als de antilope op tijd op de vlucht slaat, kan ook een cheeta hem niet te pakken krijgen!
Giraffes van jonger dan drie maanden zult u in Burgers’ Safari altijd in de aparte ren zien. Vanuit de zijkant van het Safariterras zijn ze goed te bekijken. Bij giraffes komt het vaak voor dat oudere jongen melk ‘stelen’ bij jonge moeders. Om er zeker van te zijn dat de jongste spruiten genoeg te drinken hebben, staan zij dus met hun moeders apart van de mogelijke mee-drinkers in de grote groep.
Gnoes kennen een strikt geboorteseizoen. Alle jongen worden binnen drie weken geboren. En van alle hoefdieren zijn gnoes het snelst na de geboorte klaar om mee te rennen met hun moeder: na gemiddeld zeven minuten kunnen ze al staan en lopen. Zo’n goede timing en een handig jong zijn zeer praktisch als je in de migratie zit!
In de natuur vluchten waterbokken bij gevaar graag het water in. De vijver in Burgers’ Safari lijken ze echter toch wat aan de frisse kant te vinden… Als de waterbokken even rustig willen herkauwen, zoeken ze vaak het plekje binnen de kring van stenen op, bij de neushoornsavanne. De meeste andere hoefdieren zullen deze barrière liever niet nemen en dus kunnen de waterbokken hier ongestoord liggen.
Vrijdagochtend 24 januari 2025 is een 13-jarig breedlipneushoornmannetje vanuit Wildpark Zoo Santo I…
24 januari 2025
Donderdag 17 oktober is een 32-jarige breedlipneushoorn van Burgers’ Zoo naar dierenpark Le Monde Sa…
17 oktober 2024
Op vrijdag 9 februari om 07.30 uur ontdekten onze dierverzorgers in de stal een pasgeboren Rothschil…
9 februari 2024