Nieuwe bewoners en oude bekende

Het zal u niet ontgaan zijn dat er nieuwe verblijven gecreëerd in het gedeelte net na de entree. In deze verblijven komen oude bekende terug, zoals de rode neusberen, ringstaart- en moormaki’s. Verder is er een nieuwe soort toegevoegd aan de dieren collectie, de doodshoofdaap.

Oud en nieuw

In de jaren 70 was er voor het laatst een groepje doodshoofdapen in ons park. Na jaren van afwezigheid heeft er nu weer een groepje van 11 mannelijke dieren zijn intrek in het nieuwe verblijf genomen. Om het stamboek van deze soort te ondersteunen is er gekozen voor een vrijgezellen groep. Een familie groep doodshoofdapen bestaat uit vrouwen, buiten het voorplatingsseizoen spelen de mannen geen betekenisvolle rol. In de dierentuin wordt dit nagebootst en zijn dus enkel een paar mannen aanwezig in zo een groep. De overige mannen worden ondergebracht bij in vrijgezellen groepen in andere dierentuinen. Van jongs af aan kunnen mannetjes van hetzelfde geboorte jaar vaak goed met elkaar, groeien samen op en blijven meestal levenslang bij elkaar. De doodshoofdaap is een erg attractieve soort en zorgt vaak voor veel levendigheid in een verblijf. Ze hebben een nieuwsgierig karakter en met hun grijpgrage handjes gaan ze alles af opzoek naar iets eetbaars. Vruchten, noten, jonge blaadjes, maar ook eieren en insecten en amfibieën staan op het menu. De dieren zijn wel kieskeurig en eten enkel het lekkerste stukje, de rest laten ze van zich afvallen. Doodshoofdapen zijn erg snel en leven voornamelijk in de bomen. Behendig springen en rennen ze door de klimstructuren, hun staart dient hierin voornamelijk voor de balans. In tegenstelling tot andere apensoorten kunnen ze niet aan hun staart hangen of slingeren.

Zuid Amerikaanse vrouwen

Naast de doodshoofdapen zit er nog een andere Zuid Amerikaanse soort in het nieuwe verblijf, namelijk de rode neusberen. Dit zijn meer grondbewoners en scharrelen juist de grond af naar alles wat eetbaar is. Het zijn een soort vuilnisvaten en ze zullen nog smakelijk het gevallen eten van de doodshoofdapen verschalken. In tegenstelling tot de doodshoofdapen bestaat de neusberen groep uit enkel vrouwelijke dieren. Europese wetgeving heeft aan banden gelegd dat er met deze soort gefokt mag worden. Door alleen een vrouwen groep te houden wordt dit ondervangen.

Nog meer vrijgezellen

Een eiland met grasland, stekelige struiken en rotsblokken neemt de bezoeker mee naar Madagaskar. De nieuwe bestemming voor de reeds aanwezige ringstaart- en moormaki mannen. Deze half apen leven in familie groepen bestaande uit moeders, dochters, tantes en nichten. De vrouwen maken duidelijk de dienst uit en kunnen erg kribbig zijn tegen elkaar en  de mannetjes. In onze vrijgezelle groepen hebben we daar dus geen last van, de mannen leven over het algemeen erg harmonieus met elkaar. Ze zitten ook vaak in subgroepjes dicht bij elkaar. Dus net als bij de doodshoofdapen wordt op deze manier het stamboek ondersteund door de mannen op te vangen.

Rotsformatie met inkijk

Een stokstaart houdt parmantig de wacht, terwijl de rest van zijn familie groep zoekt naar voedsel of met mekaar speelt. De familie wordt gevormd door een dominant koppel aan het roer en de oudere jongen die helpen bij het grootbrengen van hun broertjes en zusje. Tot drie keer per jaar kan de alfa vrouw jongen krijgen, die na een periode van drie weken onder de grond vandaan komen. In het uitgebreide holenstelsel zitten verschillende kamers met verschillende functies. De nieuw gecreëerde rotspartij naast het buitenverblijf geeft zicht op het binnen verblijf van de dieren. Daar hopen we onder meer inzicht te geven wat er onder de grond gebeurd. Er is een hol zichtbaar dat mogelijk als kraamkamer kan dienen, nu is het hopen dat de dieren het ook op die manier gaan gebruiken.