Deze kleurrijke kleine zangvogels behoren tot het biologische geslacht van de Passerina. Van de slechts zeven soorten in dit geslacht, zijn er in Burgers’ Zoo maar liefst vier te zien. Daarmee is dit de best vertegenwoordigde vogelgroep van allemaal! In hetzelfde geslacht worden de volgende soorten ingedeeld: rozebuikgors, indigogors en Mexicaanse nonpareil. Alle vertegenwoordigers uit dit geslacht komen voor in de Amerika’s; de vogels uit Europa, Azië en Afrika die ook de naam ‘gors’ dragen, zijn géén nauwe familie.
Deze vogelsoort leeft in droge struikgewassen en langs wegen. Hij foerageert in koppels; buiten het broedseizoen om zijn ze gezelliger en bewegen zich ook in kleine groepen. Deze vogelsoort wordt in het wild maar heel soms vliegend gezien.
Het ook fraaie, maar toch minder uitbundig gekleurde vrouwtje bouwt het komvormige nest en broedt alleen. De drie of vier eieren zijn licht van kleur met een duidelijke blauwe of groene zweem.
Aan deze soort is in het wild vrijwel geen gedragsonderzoek of ecologische studie gedaan. We weten dat ze in dierentuinen en bij particuliere houders graag gierstzaden, meelwormen en mierenlarven eten; maar over hun rol in het natuurlijk ecosysteem is nog helemaal niets bekend.
Deze vogelsoort komt in een redelijk groot gebied voor. Hoewel de populatie daalt, zijn er naar schatting nog enkele tienduizenden van. Daarom wordt de regenbooggors momenteel niet als 'met uitsterven bedreigd' beschouwd. Omdat het zo’n prachtig klein vogeltje is, wordt hij best vaak gevangen, vooral voor de internationale huisdierenhandel. Men schat dat er zo’n zesduizend regenbooggorzen uit het wild per jaar naar Europa worden getransporteerd voor de handel.
In het jaar 2024 zijn deze mooie vogeltjes in Burgers’ Zoo in de collectie opgenomen. Ze komen uit een inbeslagname. De regenbooggors wordt bijna niet in dierentuinen gehouden; in Europa kun je ze alleen in Burgers’ Zoo zien.
